Als je deze strook ziet is het best mogelijk dat onze website niet optimaal functioneert of zelfs niet werkt bij bepaalde onderdelen. Je gebruikt best een recente versie van Chrome, Firefox, Safari of Edge.

Contact | Secretariaat
Martine Pollier
Zandstraat 324, 8200 Brugge
T +32 50 322 420
info@archipelvzw.be

Film

Diary of an eccentric architect...

Over het leven en werk van Philip Johnson
Vrijdag
27.06 2008
20:30

Philip Johnson neemt ons mee op het 40 are grote domein in New Canaan, Connecticut – zijn eigen ‘laboratorium’- en levert de nodige gevatte en humoristische commentaar.

De Amerikaanse architect Philip Johnson (Cleveland, Ohio 1906-2005) studeerde in de jaren twintig kunstgeschiedenis en filosofie aan de Harvard University te Cambridge, Massachusetts, waar hij een decennium later een architectuurstudie volgde. Hij werd een van de belangrijkste Amerikaanse architecten van de twintigste eeuw, die verschillende invloeden en stijlen naar de Verenigde Staten bracht. In 1932 leverde hij als directeur van de architectuurafdeling van het MoMA een belangrijke bijdrage aan de doorbraak van het Modernisme in de VS met de tentoonstelling the International Style. In de jaren veertig startte hij zijn loopbaan als architect en vertegenwoordiger van het rationalisme. Het is in die periode dat hij zijn alombekende Glass House realiseerde, sterk beïnvloed door Ludwig Mies van der Rohe. In de tachtiger jaren bereikte hij zijn hoogtepunt in zijn frivoliteit en neiging naar het spectaculaire en blijken de ontwerpen uit die periode iconen van het postmodernisme. Ook deze stroming zegt hij vaarwel wanneer hij in 1988 de tentoonstelling Deconstructivist Architecture organiseert in het MoMA.

Diary of an eccentric architect (1996) is een documentaire waarin Philip Johnson ons meeneemt op het 40 are grote domein in New Canaan, Connecticut –zijn eigen ‘laboratorium’- en de nodige gevatte en humoristische commentaar levert. De camera gaat mee naar het bekende Glass House waarbij het landschap dienst doet als ‘duur behangpapier’ en naar het contrasterende aanpalende gasthuis waar sensueel licht binnendwarrelt ondanks het feit dat het geen ramen bezit. Ook komt zijn uitgebreide collectie eigentijdse kunst aan bod en worden de verschillende ontwerp- en bouwfases van het nieuwe bezoekerscentrum gevolgd. Deze film toont de excentrieke Johnson aan het werk en legt de nadruk op het belang van zijn architecturale activiteit, de uiteindelijke constructie en hoe de gebouwen kunnen corresponderen met hun nabije omgeving, in dit geval met de herfstbladeren of sneeuw van New Canaan.

Dominique Pieters