Louis Kahn

Louis Isadore Kahn (°Kuressaare (op Saaremaa), 20 februari 1901 of 1902 – New York City, 17 maart 1974) was een Amerikaanse architect.

Op driejarige leeftijd kreeg hij een ongeluk waardoor hij brandwonden opliep op zijn handen en gezicht. Een jaar later emigreerde zijn familie naar de Verenigde Staten. Op dertienjarige leeftijd kreeg hij de Amerikaanse nationaliteit. In 1924 behaalde hij zijn bachelor in Architectuur aan de Universiteit van Pennsylvania.
Vanaf 1947 werd hij professor aan de Yale-universiteit. vanaf 1957 tot aan zijn dood was hij professor aan de Universiteit van Pennsylvania.

Kahn maakte een Europese tour In 1928. Hij was in het bijzonder geïnteresseerd in de middeleeuwse stad Carcassonne, Frankrijk, en de kastelen van Schotland, in plaats van in het classicisme en het modernisme.

Kahn komt maar tot zijn kenmerkende bouwstijl de vijftig gepasseerd. In eerste instantie werkt hij in een tamelijk orthodoxe versie van de Internationale Stijl. Hij kwam tot inkeer na zijn verblijf in de Architect’s Residence bij de American Academy in Rome in 1950, wat een keerpunt in zijn carrière betekende. Na een bezoek aan de ruïnes van de oude gebouwen in Italië, Griekenland en Egypte, heeft hij een back-to-the-basics aanpak. Hij ontwikkelde zijn eigen stijl, beïnvloed door de eerdere moderne bewegingen, maar niet beperkt door hun soms dogmatische ideologieën.

Kahn stierf in 1974 aan een hartaanval in een toilet op Penn Station in Manhattan. Hij was net terug van een werkreis naar India. Na zijn lange carrière stierf hij in bizarre omstandigehden met een eorme schuld op zijn bankrekening.

Kahn had drie kinderen met drie vrouwen. In 2003 bragt zijn zoon met Pattison, Nathaniel Kahn, een documentaire over zijn vader, getiteld My Architect: A Son’s Journey wat de revival betekende voor het werk van Kahn.