Architectuurwedstrijden hebben sinds de eeuwwisseling een belangrijke impuls gegeven aan de publieke bouwcultuur en de zin voor ambitieus experiment verhoogd. Deze lezing onderzoekt de manier waarop wedstrijdprojecten met een tussenkomst in belangrijk erfgoed niet alleen een eigen interpretatie van een opgave aanreiken, maar soms ook van het betreffende erfgoed.

Hubert De Witte (directeur Musea Brugge) duikt in de geschiedenis van de kerk, waarna Hera Van Sande (medewerkster Toyo Ito paviljoen Burg, Brugge 2002) het belang van deze plek duidt als muze voor het paviljoen van Toyo Ito.

Drie renovatieprojecten in de kijker stellen die op een hedendaagse wijze geslaagd omgaan met erfgoed. Drie projecten die in de diepte worden toegelicht door hun respectievelijke architecten.

Bakstenen zijn bekend als bouwmateriaal in Denemarken en trouwens in heel Scandinavië gedurende de voorbije 900 jaar. De lange levensduur en het feit dat de materialen onbrandbaar zijn, maakten dat baksteen geleidelijk houten huizen in de steden heeft vervangen. Men vindt een breed scala aan architectuurgeschiedenis in baksteen in het hoge Noorden.

De Tsjechische architectuur van de jaren 1910-1930 vormt méér dan een provinciale kanttekening bij de canonische hoofdlijnen van een Westeurocentrische architectuurgeschiedschrijving.

Giambattista Piranesi was een Venetiaans architect en etser die beroemd is geworden door zijn grafisch werk dat hij in Rome heeft gemaakt. Het bekendste deel van zijn oeuvre zijn de grootformaat etsen van Romeinse stadsgezichten en de reeks donkere Carceri of kerkers.

Poelzig is een stuk robuuste natuur, oorspronkelijk en origineel. Hij bewoog zich ongedwongen in zijn ruimten, hij sprak met een onbelemmerdheid en een natuurlijkheid als van een kind.