Helmut Jahn

De Amerikaanse architekt Helmut JAHN heeft in de jaren tachtig zijn stempel gedrukt op de stad Chicago. Hij heeft afstand genomen van de lessen van Mies van der Rohe, de modernist die zovele architekten in Chicago gevormd heeft.

JAHN heeft zich losgewrongen uit het dogmatische keurslijf en is zelf een architektuur gaan ontwerpen waar monumentaliteit, kleur, materiaal en vorm op een zinnelijke en feestelijke manier beleefd worden. De zwarte doos van Mies wordt afgezworen, en in de plaats komen er gebouwen die verder de rijkdom van de art-déco uitbouwen. Deze terugkeer naar de jaren dertig koppelt Jahn aan een hi-tech woordenschat, zodat zijn vorm van postmodernisme uitblinkt door een zoeken naar nieuwe technologische oplossingen, terwijl zijn vormentaal vanzelf aanleiding geeft tot zeer geïndividualiseerde gebouwen: zo kan de moderne stad niet verworden tot gestroomlijnde eentonigheid, en krijgen de steedse plekken een eigen gezicht en een sterke erkenbaarheid.
De stad kan opnieuw gelezen worden, omdat ze een konglomeraat is van sterke persoonlijke statements.
Het is een typisch Amerikaans antwoord op één van de grootste problemen waarmee het modernisme ons heeft opgezadeld.