Akihisa Hirata (JP)

Akihisa Hirata (°1971) is een jonge Japanse architect die met zijn vernieuwende ideeën over organische architectuur de wereld verbaast. Na zijn studies in de Kyoto Universiteit werkte hij gedurende acht jaar bij Toyo Ito. Hij speelde o.a. een belangrijke rol in het Brugge 2002 Paviljoen op de Burg in Brugge, in de eerste wedstrijd voor het Forum voor Muziek, Dans en Cultuur in Gent in 2004, en in het Tod’s gebouw in Omotesando (Tokio). In 2005 richtte hij met succes een eigen bureau op onder de naam Akihisa Hirata Architecture Office. Momenteel verwerft hij heel wat bekendheid en werkt hij zowel in Japan (One Roof Apartment in Niigata, het Tree-ness Huis en het Bloomberg paviljoen in Tokio) als op internationaal terrein (met projecten als Foam Form in Kaohsiung in Taiwan, de Tangle Table voor Art Basel en een installatie voor Frieze Art in Londen).

Deze jonge Japanse architect heeft duidelijk een unieke stijl ontwikkeld die zijn oorsprong vond in de achtjarige ervaring binnen het bureau van Toyo Ito. Hij leerde er wiskunde en natuur verenigen. Geometrische studies gebaseerd op algoritmen en natuurlijke vormen behoren tot zijn dagelijkse bezigheid. Hierbij dienen we op te merken dat Toyo Ito als één van de eersten aandrong op de noodzaak om de natuur te bestuderen in zijn organische essentie als een product van genetische algoritmes die het raadsel van de groeipatronen van vormen zou kunnen ontrafelen.

In de eerste fase van zijn werk was Hirata geïnspireerd door het binaire systeem, waarbij hij systematisch vormen door repetitie en variatie ontwikkelde.

Vervolgens ging zijn interesse uit naar organische vormen die hij min of meer sculpturaal reproduceerde.

In een derde fase verschuift de betekenis van zijn werk naar het produceren van architecturale vormen die voortspruiten uit actieve processen eerder dan uit directe vormelijke belangen. Deze stap is niet onbelangrijk aangezien het groei en expansie toelaat: het gaat hier eerder over open dan gesloten vormelijke systemen van transformatie en expressie.

Zowel zijn installaties, kunstwerken als doordachte realistische architecturale creaties ademen deze organische visie uit, refererend naar de symbiotische cycli in de natuur. Bovendien wenst Hirata een verschil te maken zowel in het kritische architectuurdebat als in de bijdrage tot architectuur door te reflecteren over wat architectuur kan en moet zijn. In zijn recente publicatie ‘Tangling’ onthult deze architect een geheel eigen, boeiende, toekomstgerichte visie op het zoeken naar een nieuw architecturaal evenwicht voor diverse levensvormen binnen één eco-systeem.

Hirata ontving voor zijn werk reeds meerdere prijzen en internationale erkenning. Hij doceert in de Verenigde Staten en geeft heel wat lezingen in het buitenland.