Le Corbusier - The urban planning of the grand gesture

Le Corbusier ging als stedebouwkundige te keer tegen de oude stad : “il faut tuer la rue corridor!”, maar ook tegen de nieuwe stad “ce nouvel académisme des boîtes à savon !”.

Voor een verkenning van het meest kontroversiële en wellicht meest onbegrepen aspekt van het oeuvre van Le Corbusier, deden we beroep op professor Charles Vermeersch, Rijksuniversiteit te Gent, die ons onderstaande inleiding bezorgde.

Le Corbusier wordt vaak verantwoordelijk gesteld voor de talloze grootschalige stedebouwkundige ingrepen die na de tweede wereldoorlog zijn uitgevoerd en waarbij historische stedelijke patronen werden vervangen door leegte met hoge gebouwen en slingerende autowegen.

Is deze kritiek niet een teken van onvermogen om door zijn zwakten heen de onmiskenbare en unieke kwaliteiten van deze grootmeester te ontwaren ?

Blijven wij niet door oppervlakkigheid, te veel hangen aan “plaatjes” die daardoor nooit het vermogen hebben het complexe, het poëtische … te verhalen. Wordt zijn idee van een metropool voor 3.000.000 inwoners uit 1922 door de kritici niet vertaald als gebouwd stad ? Is die misvatting dan ook niet de oorzaak van hun kritiek ?

Zou de kontroversiële Corbu op zijn tijd te ver vóór zijn geweest en misschien ook nog te vóór op onze tijd ?

Met “plaatsen” en “verhaal” wordt gepoogd aan te tonen dat Le Corbusier’s dood niet het einde betekende van het Grote Gebaar.

Charles Vermeersch