Insel Hombroich versus Bonnefantenmuseum

ARCHIPEL zorgt graag voor verrassingen.
Dit is er ene van formaat…
De reeds lang aangekondigde trip naar Lille en Péronne hebben we afgelast. Het bleek werkelijk niet mogelijk in het weekend het Grand Palais van Rem Koolhaals binnenin te bezoeken. Spijtig… Om het dan maar te houden bij het gekende Euralille en het TGV station die iedereen wellicht intussen reeds bezocht heeft, leek ons niet meer zo zinnig als aanbod zonder de OMA-ruimten van het Grand Palais…

Vandaar deze drastische, late, koerswijziging naar INSEL HOMBROICH. Natuur, kultuur, architektuur… Dit uitgesproken anti-museaal museum van architekt Erwin Heerich te Neuss-Holzheim (omgeving van Düsseldorf) bestaat uit enkele paviljoenen in een afgelegen park. Hombroich is de antithese van de spitsvondige architektuurdemonstraties die her en der in Duitsland werden opgericht als tempels voor kunst. Hombroich ontkracht elke museologie. Het gehele concept lijkt terug te grijpen naar een ervaring die tussen het estetische en het sacrale ligt.
Op een eiland te midden een schijnbaar verwaarloosde natuurlijke wildgroei, zijn een vijftal paviljoenen ingeplant als moderne varianten van de vroegere parkfolies. De natuur is door een pollenanalyse als oorspronkelijke biotoop ‘gerestaureerd’. De bezoeker wandelt doorheen de kronkelende bospaadjes van het ene paviljoen naar het andere. In die paviljoenen is kunst blootgesteld aan daglicht en vergankelijkheid. Er zijn geen suppoosten, geen tekstplaatjes, alleen kunst, architektuur, natuur en stilte. Minimalistische architektuur als een soort van minimaal art-skulpturen die tot lege ruimtes zijn uitvergroot. Je kan er ook eten… Simpele dingen. Patatten met de peele en groenten…

En om dan toch even de vergelijking met het klassieke mureale museum te maken, keren we terug langs het recente Bonnefantenmuseum van Aldo Rossi in Maastricht.

Péronne en het Grand Palais lassen we ooit wel eens in een andere trip of reis, maar als u deze zomer voorbij Péronne rijdt, dan moet u werkelijk eens halt houden in het ‘Historial de la grande guerre’. Zeer aanbevolen.
Marc Felix