Bruges in scaffolding

GEVELS BRUGSE VRIJE (1534-37)
Winnaar van de Vlaamse Monumentenprijs 2001 en vanaf monumentendag opnieuw in de vroegere luister hersteld.
Een van de vroegste voorbeelden in Vlaanderen van renainssance-architectuur.
Gebouwd in 1534-37, gerestaureerd door stadsarchitect Delancenserie volgens de principes van Violet-le-Duc (Toen reeds een controversiële aanpak van restauratie-reconstructie en nieuwe polychromie).
De Brugse Griffie, beter bekend als het ‘gouden gebouw’ had sindsdien zijn kleuren en scherpe contouren verloren. Vandaag beleeft het opnieuw een polycrome ‘renaissance’.

SCHOUW BRUGSE VRIJE
Het gevecht tegen de ‘Anobium Punctatum’ en de ‘Xestobium Rufovilloscum’ (in de wandeling gekend als de kleine en de grote houtworm of klopkever) is geen sinecure. Insecticiden uitsmeren helpt niet. Via openingen en barsten verpoppen ze zich inwendig. Soms vliegen ze uit. De relatieve vochtigheid en drommen bezoekers met vochtige mantels vormen het microklimaat.
De gruwels worden telijf gegaan met “kevervallen”, radioactiviteit, vergassing, ver-itting, verstikking en ‘het actief reguleren van bezoekersaantallen’ en ventilatie.

HOF DE GROS (1883)
Salondecoraties uit 1883. Tot heden quasi intact gebleven.
De textielen (van glasgordijnen over festoenen tot overgordijnen en passementerie) lagen in het gebouw bewaard, maar bleken verkleurd, verzwakt. Kortom niet meer te redden. Reconstructie van de textielen bleek nodig.
Ook conservering en herstelling van verkleurde en vervuilde beschilderingen en oude behangpapieren. Decoratief precisiewerk met de oorspronkelijke materie onder 120 jaar patinelaag.

KONINKLIJKE STADSSCHOUWBURG (1864)
Architect Gustave Saintenoy ontwierp in 1864 een stadstheater, dat vandaag (op recente detailwijzingen ná) nog vrij authentiek gebleven is, en een der best bewaarde 19e eeuwse theaters in Europa.
Een klasse-architectuur in de letterlijke zin van het woord. Vijf ingangen dus.
De burgerij met karosfeestelijk centraal. Rang één en twee via de vestibules en rang 3 en 4 vanuit zijingangen naar de ‘uil’.
Met onwaarschijnlijke variaties aan meubilair, gaande van luxueuze gecapi-tonneerde klapzetels met leuning, over eenvoudiger stoelen met cannagezitting en rood lederen rug zonder leuning, fluweel op een harde plank, tot biezen stoelen …
Business class, economy class. De 19e eeuwse burgerij had een nog zorgvuldiger klassering van zitcomfort tot ongemak. Weliswaar in dezelfde kleuren …
In de restauratie worden alle originele kleuren, verftexturen, glanzen terugge-bracht. De verdoffing uit de jaren zestig wordt geëlimineerd. Het bladgoud opge-helderd. Verdwenen marouflages keren terug. Profleringen worden volgens de oude technieken bewaard, hersteld, teruggebracht. De vloeren van de toneelzaal en de parketten in foyer en salons worden opgebroken en teruggeplaatst. Oor-spronkelijke verlichtingstoestellen komen terug en de verdwenen verlichtings-toestellen worden door moderne lichtsculpturen opgevolgd, waarbij de sfeer van de oude verlichting nagestreefd wordt.
Kortom de Brugse ‘bonbonniere’ keert terug naar zijn warme gloed van kleuren en feestelijkheid.

CONCERTGEBOUW (2000-2002)
“Je kunt alleen een plek ontwerpen die veel verwachtingen oproept. Dit is een investering in heel veel hoop” …
“Piranesiaans gebouw met ruimtes die in elkaar overgaan, waar het licht komt ingestroomd alsof het uit bronnen opwelt …”
“Ja, natuurlijk zou het mij plezieren als dit gebouw mensen zou ontroeren. Het mag emoties oproepen, een bepaalde vorm van extase terug brengen … Toeschouwers moeten hun blik kunnen laten ronddwalen, met hun ogen kunnen reizen”.
(Paul Robbrecht in De Standaard, 4 augustus 2001)