Mies 1:1 Das Golfclub Projekt

Gezellig tafelend, met op ons netvlies nog de beelden van Huis Lange en Huis Esters, praten we na. Tegelijkertijd voel ik aan diezelfde tafel de spanning en verwachting voor het bezoek aan het paviljoen van de golfclub in Krefeld de volgende morgen. Deze tijdelijke constructie, of bewandelbare reuze maquette, werd ondanks veel tegenwerking van allerlei actiegroepen, door architecten Robbrecht & Daem met veel respect en eerbied delicaat ingepland in het beschermde landschap rond Krefeld. De architect heeft zich gebaseerd op een paar twee dimensionale tekeningen uit het MoMa archief New York.
De tocht naar het paviljoen is wonderlijk.  We vertrekken aan het wat desolate vliegveldje onze wandeling, nieuwsgierig blikkend naar de einder.  Het glooiende landschap lokt ons te kijken. Elk aanzicht is op afstand  zo krachtig en telkens uniek.  De wandeling ontplooit zich en we dalen af langs graanvelden waarin de klaprozen, korenbloemen en kamille nu volop bloeien.  Uit mijn geheugen duikt het schilderij van Claude Monet ‘De klaprozen’ op.  Ik sta stil, adem de wat weeë geur van de kamille en geniet van de wandeling.

Het paviljoen  verstopt zich even achter het strakke korenveld, om op de kruising, bovenaan het lichtjes steile pad, opnieuw zijn kracht te tonen.  In een bijna gewijde stilte lopen we erheen.
Wat van op een afstand glad beton leek, is geraffineerd verwerkt en grijs gesausde multiplex, de geverniste wanden geven diepte. Een perfecte invulling van wat Mies van de Rohe misschien op het oog had, marmer of onyx. Waar de plannen vaag bleven toont Robbrecht & Daem respect en laat vloeren leeg, enkel gevuld met zand.
We dwalen binnen en opnieuw overvalt mij een gevoel van perfectie en eenheid: wat is dat toch met die Mies van der Rohe? De verhoudingen werken in op je innerlijke ritme en harmonie. Je hebt zin om de mooie canvas gordijnen open te trekken en te laten wapperen in de wind. Ik beeld me in dat er op de achtergrond een saxofoon speelt en mensen in het paviljoen, bedoeld als clubhuis van een golfclub, keuvelen. De vluchtende zijvleugel is indrukwekkend mooi en zuigt je naar de einder. Het ontbreken van glas in het raamprofiel versterkt het kaderend effect. Elk zicht is uniek en sterk, trekt genadeloos aan je innerlijke snaren en ontroert in zijn eenvoud. Wat een ervaring.
Tegelijkertijd overvalt me de spijt dat dit paviljoen tijdelijk is en in Oktober het beschermde landschap wordt hersteld.
Mijn raad: Haast je! Mis dit niet! Gun jezelf deze unieke ervaring en laat eerst even je camera hangen, klik er dan pas op los. Ervaar en absorbeer deze schoonheid. Dit zal je nooit vergeten.

Krefeld 28 juni 2013
Christine L

Less is more. Tweemaal.

Toen Paul Robbrecht me op de boottocht in Bangladesh tijdens de Archipel Indiareis vertelde dat het bureau een opdracht aan het uitvoeren was om in Krefeld een “NIET GEBOUWDE MIES” als een soort maquette op ware grootte te realiseren was mijn reactie: dat willen we zien!

Een Clubhuis voor Golfspelers.

Het gerealiseerde oeuvre van Mies Van der Rohe in Europa is zéér beperkt. Het clubhuis voor een golfclub in Krefeld, dat veel verwantschap toont met het Barcelona Paviljoen is volgens kenners een belangrijke mijlpaal in de ontwikkeling van de architectuurtaal van MIES.

Het verslag van Christine hierboven ademt verwondering voor de kracht van het genie 'Ludwig Mies Van der Rohe' en bewondering voor de subtiele wijze waarop Robbrecht & Daem deze uiterst delicate transpositie hebben ingevuld.
Less is more, tweemaal.

Wij willen die ervaring met jullie delen.

Archipel organiseert een daguitstap op zaterdag 17 augustus 2013 naar dat paviljoen en de Krefeld periode van een van de belangrijkste iconen van de twintigste eeuwse architectuur.
Het paviljoen verdwijnt eind oktober 2013. Haus Lange en Haus Esters sluiten hun tentoonstellingen af op 1 september 2013. Deuren en luiken gaan dan dicht.
Augustus is de enige keuze.

Haus Lange toont Peter Angermann onder de titel: 'Light on the horizon'.
Haus Esters toont Michael Craig-Martin met een tentoonstelling onder de hier zeer toepasselijke titel: 'Less is still more'.

Zaterdag 17 augustus, een bedevaartsdag. Niet naar le Pic de Bugarach voor het einde der tijden, maar naar een wondermooie heuvel met de naam Egelsberg in Krefeld voor 'Het einde van Less is more, Tweemaal.
Christiane Lange (kunsthistorica, curator van het paviljoen en afstammeling van de Lange familie) en Paul Robbrecht zullen ons gidsen.

Wim Supply

Zie ook:
Projekt MIK
Robbrecht en Daem architecten
Marc Dubois
VAi
ArchiNed
Radio 1