Ben Van Berkel (NL)

Nederlandse architectuur heeft al sinds mensenheugenis de reputatie serieus te zijn, in de zin van integer. Er is een rechtlijnige moderne architectuur-geschiedenis; van Dudok, Oud, Duiker, Rietveld … het nieuwe bouwen … over Hertzberger, Van Eyck tot de huidige actieve generatie. Er zijn stevige ‘roots’ waarbinnen frivole escapades als het postmodernisme (inmiddels internationaal in zijn trivialiteiten verdronken) geen voet aan de grond kreeg.

Er is een architectuurcultuur, een cultuur van architectuurkritiek, een belang-stelling bij openbare instanties. Architectuur heeft erkenning verworven …
Van de culturele marginaliteit en het gevecht voor overleving van het architectuurdebat in Vlaanderen, is over de grens geen sprake.
Voor moderne architectuur hoeft allang niet meer gevochten te worden.

Eigen aan een ideologische stevig verankerde, bijna geïnstitutionaliseerde traditie heeft men in Nederland dan weer wel de vaak belerende sfeer. Het ware geloof wordt bewaakt. Over ideologische zuiverheid wordt veel gepraat, beleerd, gedoceerd. Gebouwen moeten als het ware kunnen praten en zichzelf legi-timeren. Ze moeten hun verhaal hebben. Critici moeten het verhaal als exegeten kunnen aflezen en toetsen aan wat er staat.

Aan dit cocon van ‘onderwijzersmodernisme’ ontsnappen in Nederland regelmatig vlinders die de ‘praatjes bij de plaatjes’ ver achter zich laten.

Archipel is zeer verheugd drie zeer boeiende Nederlandse architecten te gast te hebben. Ze zijn veeleer met een grensverleggende evolutie van architectuur bezig dan met grensbewakende erfenissen.
Koen Van Velzen is verwant met Koolhaas in zijn verzet tegen architectuur als een representatie van denkbeelden. Zijn ruimtelijke gebouwen vragen om ontdekt te worden.
Wiel Arets is verwant met Terragni, Louis Kahn en Tadao Ando in zijn zoeken naar luciede, spirituele geometrieën, maar het gaat verder. Zijn architectuur wil als een virus de samenleving positief aantasten.
Ben Van Berkel heeft, na samenwerkingen met Zaha Hadid en Santiago Calatrava, een on-Hollandse vrijheid ontwikkeld die in een fluide architectuur evolueert.