Jacob+McFarlane (FR)

De architectuur van de Franse Dominique Jakob en de Nieuw-Zeelander Brendan MacFarlane wordt vaak omschreven als een illusionaire wereld die meer zeggingskracht heeft dan welke driedimensionale werkelijkheid ook. De klant, bezoeker of bewoner krijgt immers een bepaald product met een zekere emotionele belevenis aangeboden. Voor de herinrichting van het restaurant in het Centre Pompidou ontwikkelde dit in Parijse gehuisveste architectuurbureau bijvoorbeeld een grillige oppervlakte die vanuit de vloer opzwelt tot aluminum volumes die het licht opvallend bespelen en vloeibare en sfeervolle topografische ruimtes creëren. Ook in hun ontwerp voor het casino van Knokke zetten ze dergelijke vormentaal in. Niet alleen de promenade resulteert in een kronkelende, maar sterke relatie met de omgeving, ook het ‘opgeblazen’ volume dat met slechts acht bovengrondse verdiepingen het hele programma in zich opneemt, houdt rekening met de bouwhoogtes van de kustlijn en dus met de specifieke context. Jammer dat de financiële haalbaarheid van het project roet in het eten heeft gegooid, waardoor de kwaliteit van het ontwerp –de dialoog aan de hand van een architecturale woordenschat- op de achtergrond is verzeild geraakt.

Dominique Pieters