Landschapsarchitecten Studio Basta nemen ons mee op sleeptouw doorheen het West-Vlaamse landschap op zoek naar ongedwongen, natuurlijke ingrepen in het landschap.
Herstellen we in de originele staat of in een historisch belangrijke tussenfase of bewaren we een gebouw zoals het de dag van vandaag is? Een vraag die menig architect bezighoudt. Hoe gaan we om met herinne-ringen in architectuur?
Een podium voor jong talent binnen het Festival van de Architectuur. Tien jonge bureaus tonen op een wervelende manier hun visie en ideeën aan een breed architectuurminnend publiek. De locatie DOK sluit de week nadien zijn deuren. Een unieke laatste kans.
Duitsland viert in 2019 de honderdste verjaardag van de oprichting van het Bauhaus. Gesticht in 1919 in Weimar, verhuisd naar Dessau in 1925 en gesloten onder druk van het nazisme in 1933 in Berlijn, heeft deze progressieve kunstschool slechts veertien jaar bestaan. Nog steeds is het legendarische Bauhaus wereldwijd een inspiratiebron.
Rond de Week van het Ontwerpen in Kortrijk zoomen we op Kortrijks talent in. Het podium wordt gegeven aan architect Lieven Dejaeghere en landschapsarchitect Denis Dujardin.
VOLZET ! Inschrijven kan enkel nog op de wachtlijst.
Grijp deze kans om met andere architectuurliefhebbers rugzak-gewijs de Japanse architectuur, kunst en cultuur te leren kennen. Deze originele, chronologische route start in de eeuwenoude stad Kyoto, voert je langs de kunsteilanden op weg naar de metropool Tokyo.
Voor de zevende maal organiseert Archipel een workshop met kinderen, papa’s en mama’s naar aanleiding van de Kunstendag voor Kinderen. Op die dag kunnen families met kinderen tot 12 jaar in heel Vlaanderen en Brussel kennismaken met kunst. Bij ons ook de kunst van architectuur.
De Japanse architect Go Hasegawa onderzoekt steeds nieuwe mogelijkheden en relaties tussen verschillen-de domeinen en legt nieuwe verbindingen. Cruciaal hierin is het gevoel van openheid dat Hasegawa hierbij aan de dag legt.
Filip Dujardin speelt met de grenzen tussen fotografie, architectuurfotografie, architectuur en architectuur-fictie. Hij omschrijft het zelf als ‘een multimediale exploratie van het wezen van de architectuur’, waarbij hij de pixel door baksteen vervangt.
Deze filmklassieker uit de jaren tachtig dompelt ons onder in het schitterende Rome en het ongebouwde oeuvre van de Franse architect Etienne-Louis Boullée.
Een onderhoudend drama over een midlifecrises en de eigen sterfelijkheid.
Een palimpsest is een hergebruikt stuk perkament dat voor handschrift dient. De bovenste laag van dit perkament werd afgeschraapt zodat het perkament opnieuw beschreven kon worden. Dit werd gedaan omdat perkament kostbaar was en er geen waarde meer werd gehecht aan de oorspronkelijke tekst. Men zou denken dat door de palimpsesten veel oude geschriften verloren zijn gegaan, maar het tegendeel is eerder waar. Vaak bleef de oorspronkelijke tekst toch nog deels zichtbaar en onder ultravioletlicht valt de onderliggende tekst vaak goed te ontcijferen. Het is aan de kostbaarheid van het perkament en aan deze palimpsesten te danken dat veel oude geschriften bewaard gebleven zijn: een geest van het origineel verdwijnt achter het nieuwe schrijven en laat sporen achter van wat eens was. Palimpsest wordt de dag van vandaag overdrachtelijk gebruikt om gelaagdheden van het verleden aan te duiden.
We kunnen er niet omheen; waar we ook kijken, we vinden steeds elementen die verwijzen naar het verleden. De sporen nagelaten door het transformatieve proces van tijd en geschiedenis zijn alom aanwezig. Of het nu gaat over een landschap, over een oude middeleeuwse stad, over een geologische transformatie, over een gebouw dat zijn verhaal doorheen de tijd laat aflezen… sporen vindt men overal. Als architect of stedenbouwkundige herschrijven we en herbouwen we permanent onze omgeving. We werken met landschappen, steden, gebouwen, objecten en hun onderlinge relaties. We werken met wat al is, met wat bestaat. We schrijven er overheen, we verweven ons eigen verhaal met het bestaande verhaal. Een nieuw verhaal komt tot stand. Geschiedenis vormt een continuïteit en niets blijft hetzelfde. Het vlugschrift dat het VAi uitbracht naar aanleiding van de gewijzigde relatie tussen architectuur en erfgoed draagt de prachtige naam ‘Onvoltooid Verleden’. We dragen het verleden mee en blijven het permanent vormgeven. Onvoltooid. Een onvoltooid proces. Een onvoltooid verleden.
Tijdens het jaar 2019 zullen we aandacht besteden aan diverse interpretaties van palimpsest in architectuur.
Hera Van Sande