bOb Van Reeth

Een causerie met bOb Van Reeth, moderator Marc Santens.

“Zodra je spreekt doe je de werkelijkheid pijn” luidt een uitspraak van Bob Van Reeth.
Het is de schroom om fragiele werkelijkheid te herleiden tot de zegbare zone van het bestaan. Het is geen uitnodiging om zijn werk onbesproken te laten. Geen spreekverbod. Er bestaan per slot van rekening ook geen bouwverbod.
Mil De Kooning in Vlees en Beton 3: “Herhalen wat niet gezegd is” (1985).

Archipel nodigde bOb Van Reeth uit om te spreken.
Voor de vuist weg.
Geen voordracht over zijn architektuur … over architektuur tout court.
Ook voor het publiek geen spreekverbod.
Een vraag-en-antwoord-causerie; liefst een diskussie.
Over ?
Over modernisme – postmodernisme ?
Over context en geometrie ? Over konkrete architektuur ?
Over woonfunkties versus het leven ?
Over herinnering aan wat niet is geweest ?
Over de eigen autonomie van architektuur ?
Over architektuur pessimisme ?
Over architektuurkritiek ?
Over andere vragen door u ter plekke aangereikt ?
Denk er over na.
Breng ze mee.
Stel ze …

bOb Van Reeth brengt een achttal panelen mee die de twee recente werken illustreren:
⁃ een schetsontwerp gemaakt voor Monumenten- en Landschapszorg, voor het Kabinet van de Voorzitter van de Vlaamse executieve op het Martelarenplein;
⁃ een projekt gemaakt voor de Kommissie Kunst in de Metro voor St. Guido te Anderlecht.
Uitgaande van deze voorbeelden, is het de bedoeling het over de konkrete werking van het kantoor Van Reeth te hebben en tezelfdertijd de architektuurtema’s aan te raken die hen bezig houden.
Die projekten zijn gekozen als illustratie omdat ze recent en niet gepubliceerd zijn, en toelaten het eveneens te hebben over gratis werken, over hoe over ontwerpen wordt gedacht: men krijgt een opdracht, men mag iets ontwerpen, man mat iets voorstellen.