Neutelings Riedijck (NL)
De moderne architectuur had de gewoonte zichzelf te beschouwen als de enige legitieme vertolkster van de moderne tijden. Die legitimatie van hogerhand kan ze thans niet meer laten gelden: we weten nu dat het ware gelaat van het moderne een veelheid van talen is, een chaotische coëxistentie van allerlei tegenstrijdige vormsystemen. Over dit overbevolkte veld van keuzemogelijkheden hangt de dreiging van algehele arbitrariteit, waarin elke keuze indifferent is en zinvolle kreatie niet meer mogelijk.
Maar het gezag van de moderne architectuur staat aan een nog fundamentelere aantasting bloot. De moderne communicatiemedia devalueren de architectuur en trekken rondom ons een immateriële omgeving op waarin het gebouwde kader nog slechts optreedt als scherm of stut voor informatiedragers. In dit hachelijke krachtveld staat vandaag de moderne architectuur, lucieder en brozer dan we van haar gewend waren, zonder gezag maar trots. Maar Neutelings is niet bang. Hij wil niet in een boog om de gevaarzone heen, hij wil er middendoor. Zo betreedt hij het toverwoud, toegerust met een kompas dat hij nog heeft van zijn tijd bij OMA en misschien nog een amulet van de apocriefe Antwerpse sjamaan Luc Deleu.
De contradictoire krachten werken met grote hevigheid op hem in. Aan elk van hen is Neutelings even gevoelig, zowel aan de zwijgende trots van de weerloze architectuur als aan de verleidelijke lokroep van haar belagers. “Het programma en de locatie als uitgangspunt”: het is de smalle maar onvervreemdbare basis waarop men redelijk kan bouwen. Eens dit nuchtere, haast stramme karkas er staat, laat hij er de saters op los, die het zich in geen tijd hebben toegeëigend.
Willem Jan Neutelings
Studeerde in 77-86 architektuur aan de Polytechnische Universiteit van Delft. In de periode van 81 tot 86 was hij lid van het Office for Metropolitan Architecture in Rotterdam. In 1986 schreef hij een thesis-studie over ‘Ringkultuur’. In 1987 opende hij zijn privé architektenbureau in Rotterdam en in Antwerpen. In 1989 was hij gastassistent van de Architektuurakademie in Rotterdam. Sinds 1989 was hij gastdocent in Delft, Leuven, Darmstadt, Barcelona. In 1990 wijdde de Singel een tentoonstelling aan zijn werk en een uitgave “W.J. Neutelings in Antwerpen” (tekst Paul Vermeulen en W.J. Neutelings).
