Als je deze strook ziet is het best mogelijk dat onze website niet optimaal functioneert of zelfs niet werkt bij bepaalde onderdelen. Je gebruikt best een recente versie van Chrome, Firefox, Safari of Edge.

Contact | Secretariaat
Martine Pollier
Zandstraat 324, 8200 Brugge
T +32 50 322 420
info@archipelvzw.be

Lezing

Maarten Van Severen, meubeldesigner

Over eigen werk
Vrijdag
18.02 2000
20:30

Een tafel, een stoel, een zetel, een staande kast, een liggende kast, een lamp. Gewone dingen, dagelijkse objecten. Maar als ze door Maarten Van Severen werden ontworpen, lijken ze opnieuw gedefinieerd en tot essentie en perfectie gedreven.

Een tafel, een stoel, een zetel, een staande kast, een liggende kast, een lamp… Gewone dingen, dagelijkse objecten… Maar als ze door Maarten Van Severen werden ontworpen, lijken ze opnieuw gedefinieerd en tot essentie enperfectie gedreven.

Van Severen is geen ‘minimalist’. Die term weert hij af. Het werk van Van Severen is een zeer arbeidsintensief onderzoek naar prototypes tot het essentiële overblijft. Ook de term ‘designer’ weert hij af. Van Severen is een ‘maker’, een ambachtsman die materialen aanwendt tot ze perfect dienen. Een maker die enkele geheimen inbouwt. Met zijn groeiend oeuvre aan objecten en ingrepen bouwde hij zich een internationale faam op die hem ondermeer in samenwerking bracht met Rem Koolhaas in de Parijse Villa dall’Ava en de woning nabij Bordeaux.

In de pas verschenen monografie ‘Maarten Van Severen’ (Ludion) besluit Geert Bekaert een tekstbijdrage aldus: ‘Zoals de grote werken uit het verleden die toevallig tot in onze tijd zijn blijven bestaan en er een ander tijdsbesef in introduceren, beschikt ook het werk van Maarten Van Severen over een innerlijke kracht en vanzelfsprekendheid. Ook al doet het alles om aan elke vorm van gewichtigheid te ontsnappen en zo gewoon mogelijk te zijn, als tafel, stoel of kast, juist in de diepte van die gewoonheid ligt zijn poëtische vervoering. “Dieu est chez lui chez tous les vrais poètes”, schreef Jules Supervielle. In de tafel, stoel en kast heeft de poëzie zich teruggetrokken.’