Introductieavond Spanje

Er is maar één juiste manier om architectuur te ervaren en dat is door directe observatie ter plaatse.
Belangrijke elementen zoals schaal, textuur, licht en schaduw van het gebouw, het samenspel met de omgeving kan alleen volledig worden waargenomen als men door de open en gesloten ruimtesystemen van het architecturale werk wandelt.
Daarvoor organiseert archipel elk jaar een reis om die ervaring waar te maken. Het steeds groeiend succes is een bewijs.

De architectuurreis gaat dus door met 150 deelnemers.
Om de deelnemers te briefen, maar vooral om de architectuur in Spanje te introduceren, geven de reisleiders Wim Suply, Gery Vandenabeele en Martine Valembois een introductie.

De introductie gebeurt vanuit drie invalshoeken:
- globalisering,
- nueva simplicidad,
- restauraties.

Om het hen nog lastiger te maken lichten wij een tip van de sluier en laten hen jaloers gluren naar de glunderende groep die klaar staat voor de vlucht naar Zuid Spanje.
Martine Valembois nam foto’s op de voorbereidingsreis en maakt een prachtige powerpoint presentatie.
Een introductie in de wonderlijke wereld van Nueva Simplicidad.

“De kwaliteit van een werk is niet te vinden in het feit dat er niets ontbreekt maar eerder in het feit dat er niets teveel is.”
Deze schitterende oneliner van Rainer Maria Rilke is waarschijnlijk nooit beter tot uitdrukking gebracht dan door de nieuwe generatie Spaanse architecten.
Wonderbaar en verbluffend is het fenomeen dat in een tijdsspanne van één decennia over het gehele Spaanse continent jonge architecten een modernistische architectuur hebben neergepoot met een ongelooflijke vanzelfsprekendheid en evidentie.

Architectuur creëren is een idee construeren en dit vereist precisie in het gebruik van materialen, detaillering en geometrie.
De Spaanse architectuur van vandaag is op dat gebied zonder enige twijfel ongelooflijk vrij in zijn expressie en intentie van ideeën.

Spijtig genoeg is het onmogelijk om het hele land af te reizen en beperkt onze reis zich tot de Oostkust, de Middellandse zee. Van Barcelona tot Murcia, over Castellon, Valencia en Alicante.

We starten met Mies in Barcelona.
El pavello Alemany (1929) als de gedroomde introductie voor deze nieuwe Spaanse wave. Speciaal voor ons gereconstrueerd.

De Escuela Hogar in Morella van Miralles en Pinos is duidelijk een totaal ander idioom.
Enric Miralles en Carme Pinos zijn een duo architecten die samen beginnen werken zijn in 1983. Miralles is geboren in 1955 en Pinos in 1954.
Ze hebben allebei gestudeerd aan de architectuurschool van Barcelona waar ze in 1978 en 1979 zijn afgestudeerd.
Miralles was gastprofessor aan veel universiteiten en architectuurinstituten zoals London, Colombia, New York, Washington, Noorwegen, Sienna, Berlijn …
Het werk van het duo is enorm veel gepubliceerd en de invloed die van het duo uitgaat, zeker in de Spaanse architectuur, is veel groter dan wij kunnen vermoeden.
De late Corbusier, de Russische constructivisten, of de cubistische Pablo Picasso of zelfs Salvator Dali zijn nooit ver weg. (Miralles was ooit met Tusquets te gast bij Archipel).

Hoogtepunten in Castellon worden het “Museu de Bellas Artes“ van Mansilla & Tunon en het Impiva gebouw en/of de werf van het Auditorio y Palacio de Congresos van Carlos Ferrater.

In Valencia wordt het onderwerp van gesprek het werk van Santiago Calatrava.
De tweede bladzijde van de recente A+ 180: een reclame van Corus.
“Progress is the realisation of Utopias.” ( Oscar Wilde) Calatrava in Valencia. Benieuwd naar jullie reacties…
Norman Foster heeft er een congrespaleis.
Giorgio Grassi een universiteitsbibliotheek.
En er is nog veel meer…

Iedere stad heeft ook op architecturaal gebied zijn specifieke identiteit.

In Alicante vinden we de echte Nueva Simplicidad met de universiteitscampus van San Vincente del Raspeig .

Aula III van Javier Garcia-Solera
Het complex van de aula III is gebouwd op een marginaal stuk grond gelegen aan de zuidoost zijde net buiten de ringweg van de campus terwijl alle andere gebouwen gelegen zijn binnen deze ring.
Binnen de ring is een intensief netwerk van voetpaden die alle gebouwen verbinden, waaroor een rustige en goed geïsoleerde atmosfeer ontstaat ten opzichte van het drukke omliggende verkeer.
De aula III is eigenlijk daardoor geïsoleerd van de rest van de campus en ligt aan een weg met zwaar verkeer en dichtbij een grote parkeerplaats. De aula III moet realiseren binnen zijn eigen project wat het concept was van het algemene plan van de campus namelijk groene ruimtes, buitengebied, licht, lucht en een aangename atmosfeer.

Het museum van Alfredo Paya is een icoon, de doos in het watervlak. Doet ontegensprekelijk denken aan Nouvel in Zwitserland. jo crepain en het museum alfredo paya
Het rectoraat van Alvaro Siza spreekt voor zichzelf. Siza blijft zichzelf op een schitterende wijze herhalen.
Het nationaal trainingscentrum voor Rytmlische Gymnastiek van Miralles & Pinos is dan weer andere koek, extreem overweldigend.

In Murcia:
De stadhuisuitbreiding van Rafael Moneo, de schermgevel op het plein. Complexity and contradiction en het hele verhaal van het modernisme doorheen de twintigste eeuw op een zéér eenvoudige wijze geïnterpreteerd. Tussen de Casa del Facio van Terragni en La Tourette van Corbu. Moneo op zijn best.

Los Molinos van Juan Baldeweg.
Moneo en Baldeweg samen in dit mooie stadje. Misschien symbolisch als geografisch orgelpunt voor onze reis.

Wim Supply