Adventures of a new Japanese generation

Riichi Miyake werd in 1948 in Tokyo geboren.
Hij studeerde aan de universiteit van Tokyo en aan de Ecole des Beaux Arts te Parijs.
Sinds 1982 doceert hij kunstgeschiedenis aan het Shibaura Institute of Technology als geassocieerd professor.
Terzelfdertijd doceert hij in de Verenigde Staten, Frankrijk en Zwitserland.
Zijn publicaties gelden wereldwijd als toonaangevend voor wie de Japanse Architectuur wil doorgronden.
Naast tal van theoretische werken deed hij ook het beheer van prestigieuze tentoonstellingen zoals ‘Le Japon des avant gardes’ in het Centre Georges Pompidou in Parijs.

adventures of a new japanese generation

Verschillende decennia lang hebben Japanners gediscussieerd hoe men de Japanse hedendaagse stad dient te begrijpen en te analyzeren. De snelle transformatie van de twintigste eeuwse stedelijke omgeving kende onverwachte stedelijke resultaten als gevolg. De Japanse stad is duidelijk verschillend van andere steden in de wereld. Ze zijn uniek op het vlak van schaal en densiteit, en springen eruit op het vlak van beeld (image) en organisatie.
In de eerste helft van deze eeuw deden een aantal stedelijke modellen in het proces van de Japanse modernizering hun intrede: Hausman voor de hervorming van Tokyo, de tuinstad, de moderne Siedlung, Plan Voisin van Le Corbusier,… keer op keer zien we getuigenissen van deze toegepaste modellen bij het heropbouwen van de vernielde steden. Resultaten echter bewezen dat deze modellen niet werkten in de Japanse context.
Vanaf de jaren ’60 kennen we een omwenteling. In een stroomversnelling zien we tal van houdingen tegenover de stedelijke context hun weg zoeken en elkaar opvolgen: de stad als laboratorium voor de Japanse architect. Tweede helft van de jaren ’60 werd gekenmerkt door een utopisch urbanisme ten gevolge van de optimistische economische evolutie. Vervolgens ontstaat er een periode van decompositie en agressie, waarin de anti-modernistische houding tegen de “meesters”- voorvangers het begin van de Nieuwe Beweging markeerde. Architecten als Tadao Ando, Toyo Ito, Atsushi Kitagawara, Shoei Yoh,… verschijnen ten tonele.

Een aantal kenmerken van de diverse stromingen van “the New Movement” kunnen als volgt omschreven worden: zoektocht naar de interne microcosmos, naweëen van de vernieling, verlangen naar immaterialiteit, optimistisch anarchisme, deconstructivisme, terug naar de natuur, landschap van commerciële avant-gardisten, mythisch arcadia, optimistische catastrofe,…