Kazuyo Sejima

De architectuur van Kazujo Sejima (°1956-Ibaraki-Japan) is onwaarschijnlijk licht, bijna gedematerialiseerd, efemeer… Puur, eenvoudig, streng geometrisch. Broze dragers, huiden van glas. Transparanties, koele ruimten… Gebouwen als schema’s rond het hedendaagse leven.

Toyo Ito (die in het zopas voltooide Shendaigebouw een verdieping door haar liet inrichten) laat zich ongemeen lovend uit over Sejima. “Met dezelfde snelheid als computer technologie onze maatschappij wijzigt, wijzigt ook onze fysieke sensatie en relatie tot ruimten. Wat vroeger comfortabel leek (De warmte van hout, het gewicht van steen), wordt nu bijna onaangenaam. Onze geesten en lichamen worden door de nieuwe media aangetast. Maar waar zelfs de meeste grote architecten toch steeds blijven teruggrijpen naar modellen uit het verleden in een poging om zich in hun fantasiekastelen uit het verleden op te sluiten, is Sejima iemand die vandaag uit het heden put. Ze is de eerste architect die echt een boodschap heeft voor andere architecten. Zoals de boodschap in ‘de nieuwe kleren van de keizer’: rechtuit en waar”.
(vrij vertaald uit El Croquis monografie Sejima 88-96)

Gifu Kitagata apartment building, Kitagana, 2000
Toyo Ito beschrijft in deze monografie de architectuur van Sejima verder als ‘diagram architecture’.
“De conversie van een diagram (een die beschrijft hoe een veelheid van functionele condities moeten gelezen worden in ruimtelijke termen) naar architectuur gebeurt bij de meeste architecten via een ingewikkeld planningsproces waarbij architecturale conventies en archetypes wordt ingezet. Objectieve diagramma’s worden ook via persoonlijk gekleurde visies als het ware gedistordeerd… Bij Sejima gebeurt het rechtstreeks en direct. Ze schikt de functionele condities die het gebouw verwacht wordt te omsluiten in een ruimtelijk diagramma, en ze converteert het zonder omwegen direct in werkelijkheid”. Ito beschrijft verder zijn gewaarwordingen als hij de architectuur van Sejima doorwandelt. “Het is alsof je in steden en structuren wandelt in een computerspel. De ruimten hebben geen textuur. Het is fysiek maar tegelijk abstract…”

Het stilaan indrukwekkend persoonlijk oeuvre van Sejima wordt sinds 1997 samen met Ryue Nishizawa verdergezet onder de naam ‘Sanaa’. Gematerialiseerde diagramma’s ? Gedematerialiseerde gebouwen ? Wat is de boodschap van Sejima ?

nb: El Croquis publiceerde 2 monografieën 1988-96 en 1995-00.