Als je deze strook ziet is het best mogelijk dat onze website niet optimaal functioneert of zelfs niet werkt bij bepaalde onderdelen. Je gebruikt best een recente versie van Chrome, Firefox, Safari of Edge.

Contact | Secretariaat
Martine Pollier
Zandstraat 324, 8200 Brugge
T +32 50 322 420
info@archipelvzw.be

Lezing

Van pixel naar baksteen

Over eigen werk door Filip Dujardin
Donderdag
21.11 2019
20:00
Auditorium Quetelet

Met de steun van:

Filip Dujardin speelt met de grenzen tussen fotografie, architectuur­fotografie, architectuur en architectuur­fictie. Hij omschrijft het zelf als ‘een multi­mediale exploratie van het wezen van de architectuur’, waarbij hij de pixel door baksteen vervangt.

Filip Dujardin (1971) studeerde kunstgeschiedenis (specialisatie architectuur) en deeltijds kunstonderwijs fotografie aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten van Gent. Hij studeerde af in 1995. Hij was tussen 1998 en 2000 technisch assistent van Magnum-fotograaf Carl De Keyzer. Van 2000 tot 2006 werkte hij samen met Frederik Vercruysse. Samen maakten ze bekendheid als architectuurfotografen. Sinds 2007 werkt Dujardin als zelfstandig fotograaf. In 2008 kreeg hij internationale bekendheid met Fictions, een reeks digitale beeldmontages.

Door foto’s van echte gebouwen digitaal te bewerken tekent Dujardin surreële, fictieve gebouwen. Hij koppelt humor en originaliteit aan verwijzingen naar de kunstgeschiedenis. Fictions toont wonderlijke gebouwen die op vernuftige wijze ingebed lijken in het bestaande landschap.
Dujardin stelde de reeks tentoon in BOZAR in Brussel. Later volgden tentoonstellingen in Canada, Frankrijk, Duitsland, Italië, de Verenigde Staten en Zuid-Korea. Zijn foto’s worden gepubliceerd in nationale en internationale boeken en tijdschriften.

Filip Dujardin

Intussen is het werk van Filip Dujardin geëvolueerd. De lezing brengt een overzicht van zijn werk waarin de evolutie van tweedimensionale fotografie naar driedimensionale installatiekunst centraal zal staan. Meer en meer beseft hij dat fotografie een omweg was om ruimtelijk werk te kunnen maken. Daarbij is het analyseren, dissecteren en reconstrueren van architectuur steeds de rode draad doorheen al zijn werk.
Aanvankelijk uitte zich dat in het maken van fotografische collages van architecturale structuren en later door het bouwen van ruimtelijke sculpturen in baksteen en tegenwoordig zelfs in het maken van kleinere (meubel)objecten. Steeds wordt het vocabularium van de architectuur als basis gebruikt maar worden de grammaticale regels aangepast om nieuwe vormen te genereren. Daarbij worden de grenzen tussen fictie en realiteit afgetast en worden begrippen als functionaliteit en ruimtelijkheid ontleed.