©Arnout Fonck Gilbert Decouvreur is een van de regelmatig terugkerende gastsprekers bij Archipel. Als docent en architectuurhistoricus weet hij niet alleen studenten te boeien en te motiveren in de Kunsthumaniora Sint-Lucas te Gent, maar ook het Archipelpubliek.
Zijn interesse is gericht op organisch functionalisme. Een onderwerp dat hij in tien zeer gedreven voordrachten rond Frank Lloyd Wright, Hans Scharoun, Alvar Aalto, Erik Gunnar Asplund, Otto Wagner, Konstantin Melnikov, Erik Bryggman, Bruno Taut en Hans Poelzig in Archipel ten berde bracht van 1989 tot 2003.

Tussen een kaarsje aan het begin en een streepje heerlijke muziek aan het einde werd telkens met grote eruditie en een schat aan documenten een oeuvre tot leven gebracht. De toehoorders verlaten de voordracht met een zalig gevoel een essentieel inzicht te hebben verkregen, grondig en fascinerend gebracht.

Scandinavië is bij uitstek zijn regio, die hij in alle richtingen bereisde en waar hij vaak als reisleider groepen gidste.

Als voorbereiding op de Stockholm-Oslo reis van Archipel geeft Gilbert Decouvreur een lezing over de twee grote architectuurpioniers Erik Gunnar Asplund en Sigurd Lewerentz.

Marc Felix

Erik Gunnar Asplund (1885-1940)

Gunnar Asplund was in 1940 bij zijn dood maar 55 jaar oud. Hij was ongeveer een kwart eeuw werkzaam als architect, zodat de lijst der uitgevoerde werken niet bijzonder lang kan zijn.Toen Gunnar Asplund voor het eerst op de voorgrond trad als jong architect, werd eenieder meegesleept door zijn opvallende persoonlijkheid.

Er gaat een zeldzame charme en iets onbeschrijfelijk persoonlijks uit al hetgeen er van zijn hand verschijnt. Hij wist een bezieling aan zijn werk te geven zoals geen enkel andere tijdgenoot.

Sigurd Lewerentz (1885-1975)

Lewerentz was een meester in de sacrale architectuur. Hij produceerde een gigantische kwantiteit aan schetsen. Deze schetsen dienden één voor één met een harde scherpe lijnvoering te worden hertekend. Sommige tekeningen waren van zo’n lichte variëteit, dat dit enkel nog voor hem belangrijk kon zijn.Hij was soeverein over zijn keuze, het hertekenen was in zekere zin een luisteren naar zichzelf, doch eenmaal beslist, had deze beslissing iets van de kwaliteit van een rotsvaste waarheid.

Lewerentz koos de stilte boven het gesprek, en door deze keuze groeide er steeds een wijze mystieke donkerte om hem heen.

Gilbert Decouvreur