Dierendonckblancke

Liefde en architectuur | liefde voor architectuur.
In de architectuurgeschiedenis zijn boeiende verhalen geschreven door beroemde architectenkoppels. Denken we maar aan Alison en Peter Smithson of Maxwell Fry en Jane Drew in Engeland,Reima en Raili Pietilä in Finland of Robert Venturi en Denise Scott Brown of Charles en Ray Eames in de USA. Maar er zijn er veel meer.
In Gent hebben we Alexander Dierendonck (1971) en Isabelle Blancke (1973) die als ‘husband and wive’ en als partners aan een boeiend architectuurverhaal sleutelen. We laten hen aan het woord in een van hun recente realisaties.

Filip Dujardin OC De Leege Platse, Beselare

Via Annemie Depuydt, van wie hij in Sint-Lucas les kreeg, trok Alexander Dierendonck na zijn studies richting Parijs om er in diverse bureaus te werken. Gewapend met een dosis lef en op zelfstandige basis slaagde hij erin gedurende korte periodes allerlei uiteenlopende ervaringen op te doen. Een van de meest intense periodes was twee jaar in het atelier van Dominique Perrault, waar Alexander meewerkte aan de eindfases van La Bibliothèque Nationale de Paris. Zo heeft hij daar bijvoorbeeld de Japanse architecte Kazuyo Sejima (toen ze nog niet bekend was) rondgeleid. Na twee jaar vervoegde Isabelle Blancke hem in Parijs om een gelijkaardig traject te bewandelen. Na vijf jaar werd het tijd om andere horizonten te verkennen en een onverwachte opportuniteit in België deed hen in 1999 terugkeren.
Alexander startte zijn eigen bureau in de Nederkouter te Gent. Met een vijftal jonge bureaus huurden ze een ruimte en deelden de kosten. Isabelle werkte bij Beel-Achtergael en vervolgens bij TV Beel De Geyter, waar ze meewerkte aan het universitair complex in de Sint-Pietersnieuwstraat.

In 2008 startte Dierendonckblancke. Het bureau telt inmiddels een team van ongeveer 15 personen. Beslissingen worden door beide architecten in tandem genomen. Projecten worden niet onderverdeeld maar als team aangepakt. Op elkaar afgestemd – soms in hevige confrontatie, soms in snelle consensus – rollen de boeiendste ontwerpen van de “tekentafel”.

Filip Dujardin OC De Leege Platse, Beselare

Ieder ontwerp ontstaat uit een constante discussie tussen de ontwerpers en de betrokken externe personen. Dit constante overleg is essentieel in het ontwerpproces en gaat uit van een onophoudelijke invraagstelling van programma, parameters en de brede context van het project. Op geen enkele wijze wordt een a-priori stelling, stijl of vorm vastgelegd. De architectuur ontstaat slechts nadat de architecten deze voor de hand liggende randvoorwaarden op een creatieve manier regenereren en een meerwaarde realiseren.
De aanpak van het bureau omschrijft Alexander Dierendonck als ‘no nonsense’. “Het programma met de verschillende parameters en alle beperktheden is steeds het uitgangspunt voor het ontwerp. Er is geen vooringenomenheid aangaande de aanpak. Geen maniërisme, geen wil om iets te creëren dat niet meteen voortvloeit uit de randvoorwaarden van het ontwerp.” Dit leidt tot een ontwerpmethode waarbij het gebouw eerst schematisch en organisatorisch wordt uitgezet. Vervolgens wordt, in een constante terugkoppeling, de materialisatie en het constructieve aspect gevormd.