Miralles Tagliabue

Enric Miralles (°1954), architectuur-professor in Barcelona en Frankfurt, heeft een soort vlugge, spontane kalligrafische manier van tekenend denken ontwikkeld. Een soort van kriebeltekeningen, snelle notities, die in een later stadium in computergrafiek worden omgezet. Zijn ontwerpmetode lijkt op een associatieve kettingreaktie waarin hij als een architekturale Don Quichotte de grenzen van architektuur voortdurend verlegt.

Zijn werk, of het nu een tafel is die zich uitklapbaar als landschappelijke huisraad presenteert, of een losgeslagen stedelijke pergola-konstruktie … of een intens landschappelijk kerkhof, … of een dynamisch sportcentrum … of treinstationstrukturen, heeft iets vreemds als men er voor het eerst mee gekonfronteerd wordt. Het draagt een soort euforie van vrijheid, een dekonstruktivistische ongeremdheid die van architektuur een uitbundig feest maakt.