Frank Lloyd Wright
Frank Lloyd Wright (°Richland Center (Wisconsin), 8 juni 1867 – †Phoenix (Arizona), 9 april 1959) was een invloedrijk Amerikaans architect en schrijver over architectuur.
Frank Lloyd Wright trouwde driemaal en was vader van vier zonen en drie dochters. Ook adopteerde hij Svetlana Milanoff, de dochter van zijn derde vrouw. Zijn zoon Frank Lloyd Wright Jr. en diens zoon Eric Lloyd Wright werden ook architect, evenals zijn zoon John Lloyd Wright en diens dochter Elizabeth Wright Ingraham.
Wright was een leerling van Louis Sullivan, de bekendste exponent van de Chicago School of Architecture (1887-1893), bij wie hij zeven jaar heeft gewerkt alvorens voor zichzelf te beginnen. Frank Lloyd Wright geldt als een van de invloedrijkste architecten van de twintigste eeuw.
Zijn complete oeuvre kent 2 soorten projecten: De woningen waar hij zijn eigen “prairie style” heeft ontwikkeld. Deze is geïnspireerd door het Amerikaanse platteland en wordt gekenmerkt door horizontaliteit in de opbouw, geometrische figuratie en ruimtelijke versmelting van binnen en buiten. Grote gebouwen vroegen meer dan zijn woningen de noodzaak om moderne constructiemethoden toe te passen en doordachtheid in zijn ontwerp te brengen. Voorbeeld hiervan is het kantoorgebouw voor de Johnson Wax Company in Racine.
De geometrische vormentaal die in veel van zijn ontwerpen is gebruikt, leerde hij door in zijn jeugd te spelen met Fröbelblokken. Wrights moeder ontdekte de Fröbel-gifts op de wereldtentoonstelling van 1876 in Philadelphia.
Wright liet zich tevens sterk inspireren door de natuur. Hij raakte hiermee bekend tijdens zijn periode (1888-1893) bij Louis Henri Sullivan. Hij werd tijdens zijn verblijf in Europa (1909-1910) sterk geïnspireerd door de Wiener Secession en de Arts-and-craftsbeweging. Verder werd hij beïnvloed door traditionele Japanse architectuur die hij voor het eerst zag in een replica tijdens de Columbian Exposition (1893) in Chicago en later tijdens zijn reis naar Japan (1905). Zelf ontkende hij echter dat er ook maar iets zou geweest zijn dat hem in zijn ontwerp had geïnspireerd. Hij hield zich namelijk vast aan de romantische mythe van de architect als een persoon met een super creatief brein.
In 1903 had hij zijn vrouw Catherine (‘Kitty’) en hun zes kinderen verlaten voor Martha ‘Mamah’ Borthwick. Zij was de vrouw van zijn buurman en cliënt Edwin Cheney, die net zo min als Kitty wilde instemmen met een echtscheiding. In 1910 reisden Wright en Mamah af naar Europa. Zij reisden ieder apart en ontmoetten elkaar in Berlijn. Desondanks leverde de buitenechtelijke relatie een schandaal op dat hem het werken in de VS vrijwel onmogelijk maakte. Na een jaar in Italië keerden ze terug. Mamah scheidde alsnog van Cheney, maar Kitty bleef zich verzetten. Terwijl Wright in Chicago op kantoor was, stichtte een verongelijkte knecht op 15 augustus 1914 brand in Wrights zomerhuis Taliesin en met een bijl vermoordde hij Mamah, haar twee kinderen en vier personeelsleden.
Pas in 1922, toen hij al enige jaren samenwoonde met Miriam Noel, was Kitty bereid tot een echtscheiding. Hij maakte zijn comeback met de opdracht voor het Imperial Hotel in Tokyo (1916-1922), dat dankzij zijn constructie de aardbeving van 1923 heeft overleefd.
