Juliaan Lampens

Juliaan Lampens (°De Pinte, 1926 – †Gent, 2019) was een Belgisch architect.

Van 1946-1950 studeerde Lampens architectuur aan het Sint-Lucasinstituut te Gent. In 1950 startte hij zijn eigen zaak als architect in Eke, maar zijn carrière begon pas echt 10 jaar later. Voor 1960 ontwierp hij huizen in een soort gemoderniseerde traditionele stijl, na 1958 was hij beïnvloed door ‘World fair’in Brussel waardoor hij zijn stijl veranderde. Van 1974 tot 1985 werkte hij als leerkracht en workshop-meester, en van 1985 tot 1991 als professor aan het Sint-Lucas Gent. Hij nam deel aan verschillende nationale en internationale wedstrijden. Hij won bijvoorbeeld de wedstrijd van de ‘Onze-Lieve-Vrouw van Kerselare bedevaartkapel’ in Edelare (1966), met medewerking van professor Rutger Langaskens. In 1991 was er een retrospectieve tentoonstelling in de internationale kunstcampus ‘deSingel’ in Antwerpen. In 1995 won Lampens de Grote Architectuurprijs van België.

Lampens creëerde zijn eigen kenmerkende en unieke bouwstijl volgens het brutalisme. Hij had een grote invloed op de manier hoe beton gebruikt werd in zowel het interieur als het exterieur van een gebouw. De nieuwe benadering van Lampens tot het bouwen en wonen sloot aan bij de architectuur van Le Corbusier en Mies van der Rohe.