Renaat Braem

Renaat Antoon Braem (°Antwerpen, 29 augustus 1910 – †Essen, 31 januari 2001) was een Belgisch architect en stedenbouwkundige.

Braem voltooide zijn studie bouwkunst in 1935 aan de academie in Antwerpen. Hetzelfde jaar won Braem de Godecharleprijs. Het prijzengeld besteede hij aan een stage bij de Franse architect Le Corbusier. Door Le Corbusier werd Braem voorgedragen als lid van de CIAM, een internationaal congres voor architecten van het modernisme.

Van 1947 tot 1975 was Braem hoogleraar aan het Hoger Instituut voor Bouwkunst en Stedenbouw in Antwerpen. In 1968 publiceerde hij het boek ‘Het lelijkste land te wereld’. In het boek gaf hij kritiek op de stedenbouw en het gebrek daaraan in België. Op latere leeftijd hield hij zich ook bezig met schilderen en beeldhouwen. Hij stond ook mee aan de wieg van verschillende architectuurtijdschriften en tentoonstellingen.

Braem wordt ook soms “de architect van de arme mensen” genoemd. Hij vond sociale architectuur ook belangrijk en heeft ook veel woonwijken gebouwd. Daarbij hoort zijn idee dat architectuur de naoorlogse mens kan en moet bevrijden. Niet alleen functionaliteit telt bij het bouwen, ook experimenteerde hij graag met technieken en materialen.